Sampai bertemu lagi!

Een week van voorbereidingen zit er op. Precies op tijd, want de Ramadan is inmiddels (vandaag) gestart en alle scholen (m.u.v. de universiteit) zijn vanaf nu een maand gesloten. Het was een volle week die erg nuttig is gebleken.
Nu kan de voorbereiding in Nederland vol van start. Want: we weten op welke scholen we workshops zullen verzorgen. We weten met wie we gaan samenwerken. We weten dat we alle voorstellen terug kunnen koppelen. Maar boven al: we weten voor wie we het doen!


dit was de laatste bijdrage vanuit Banda Aceh; vanmiddag beginnen we aan de thuisreis en zeggen we “Sampai bertemu lagi” oftewel “Tot gauw” tegen Atjeh. Komende maanden zal dit log in gebruik blijven om verslag te doen van de voorbereidingswerkzaamheden. Vragen en opmerkingen blijven welkom. Plaats ze hier of mail ze naar Andre.de.hamer@ksu-utrecht.nl

Let them play...

Gisteren hebben we vier van de veertien Education International – Oxfam scholen bezocht waar we over enkele maanden workshops zullen houden. Vier scholen, met ieder een heel eigen gezicht (net als in Nederland: geen school is hetzelfde). En enkele overeenkomsten: alle vier staan ze midden in de zwaarst getroffen tsunami gebieden en alle vier hebben ze 50 – 80 % van hun leerlingen en leerkrachten verloren. De scholen zijn alle vier afgelopen voorjaar/zomer opgeleverd door EI-Oxfam (de oude gebouwen waren volledig vernietigd).

Een aangrijpend beeld: In ieder klaslokaal staan stoelen en tafels aan de kant opgestapeld. Op de zwaarst getroffen school zijn uiteindelijk 22 van de oorspronkelijk 280 leerlingen teruggevonden. De overgebleven leerkrachten zijn enkele maanden op zoek geweest naar hun leerlingen door alle opvangkampen af te gaan. Nu komen er ook weer “nieuwe” leerlingen bij en heeft deze school 60 leerlingen.

Veel van de leerlingen op deze scholen zijn wees en zijn ondergebracht in de opvangbarakken vlakbij de school (op de foto: de barakken aan de overkant - overigens al het braakliggende land was voor de tsunami bebouwd met huizen...).

De dynamiek binnen de scholen is erg wisselend. Op één van de scholen, uitgerekend de school die afgelopen voorjaar geopend is door minister Van der Hoeven, was opvallend veel aandacht voor spel. De directeur Drs Rosmawati: “o yes, this is our team room, but in recreation time we let the children play here…”. Ze raakte al snel erg enthousiast over ons workshopprogramma en kwam al snel met een concreet voorstel: een programma rondom sporten als badminton (de nationale sport), voetbal, schaak, etc.


Op andere scholen lag de nadruk duidelijk meer op het cognitieve. Eén directeur gaf onomwonden aan dat zij niet zo zat te wachten op creatieve workshops. De traumatijd was voorbij: tijd om te leren. En als je iets wilt doen, geef ons dan boeken of liever nog: geld om boeken mee te kopen. Niet zo heel verwonderlijk, want op deze school was nog amper een boek aanwezig. Het is straks dus aan ons om hier, hoe heet dat ook al weer, adaptief, op te stellen met de workshops.
Ik moest denken aan de rekenspelletjes die ik wel eens gezien heb, zoals het spelletje waar de kinderen op de foto mee bezig zijn…

Wat we nergens anders gezien hebben: op één school werd ook aandacht gegeven aan de schoolomgeving. De leerlingen moesten deze zelf opruimen en schoonhouden. Behoorlijk bijzonder voor een regio waar het niet ongewoon is om alles buitenshuis als vuilnisvat te beschouwen. (overigens zijn er nog meer milieu-lichtpuntjes in de duisternis: de overheid begint hier nu ook te werken met milieu effect rapportages en er wordt gefluisterd dat het pesticidengebruik enigszins aan banden gelegd gaat worden, al valt daar nu nog niets van te merken: ik heb nog nooit een gebied gezien met zo weinig (zang)vogels). Jerome Fernandez is hier erg uitgeproken over: “this should be one of the main topics on our schools next year. Combined with personal hygiene and nutrition. But one thing at the time.” Gelukkig is het ook ons doel om hier vijf jaar actief te blijven…

Na de bezoeken hebben we alle veertien scholen op de kaart ingetekend en de route bepaald: telkens zullen twee van onze deelnemers bij een school “gedropt” worden. Op zeven scholen in ronde één. Op de zeven overige scholen tijdens ronde twee. Waarbij we zullen rouleren, zodat iedereen uiteindelijk op alle scholen zijn of haar workshop (in duo’s) heeft kunnen verzorgen.

Op schoolbezoek...

Samenwerking met EI-Oxfam

Zoals het hoort bij een bezoek aan de tropen hebben we allebei na een paar dagen ook een lichamelijk “tikje terug” gehad. Aspirines, vitamines, cola en norit doen soms wonderen… want we zijn er gelukkig voorlopig ook weer vanaf.
Qua voorbereiding is het afgelopen dagen erg voorspoedig gelopen: we hebben met Unicef en de plaatselijke overheid een herbevestiging gekregen voor de invoer van meer poppen (zonder deze herbevestiging moet er – absurd veel – invoerbelasting betaald worden).
Maar waar we vooral bijzonder gelukkig mee zijn: we hebben met Jerome Fernandez van Education International – Oxfam de beste lokale partner die we ons waarschijnlijk kunnen wensen. Hun ontwikkelingsprogramma staat lokaal bekend als het meest effectieve en doortastende. EI-Oxfam was bijvoorbeeld de eerste organisatie die meerdere nieuwe scholen opleverde en alle betrokken leerkrachten getraind heeft. We zullen daarom onze workshops samen met hen organiseren op de nieuwe (14) EI-Oxfam scholen in het tsunamigebied van Banda Aceh. Met onze workshops, gericht op creativiteit, sluiten we aan bij het EI-Oxfam programma rond het sociaal welzijn van kinderen. Onze programmavoorstellen zullen tijdens de voorbereiding telkens kritisch getoetst worden op de lokale behoeften en aansluiting bij de culturele achtergrond van de Atjeese kinderen. Het hoofddoel van onze voorbereidingsreis is hiermee bereikt!
Maar gelukkig hebben we nog een paar dagen over om vier van de veertien scholen te bezoeken, de Xplore intentieverklaring rond te krijgen en de puntjes op de i te zetten voor het programma in feb/maart. Cliché maar waar: we zijn vandaag een beetje moe, maar voldaan!

Jan en André

Net als New York is ook hier een "point zero": hier is niets overeind blijven staan.

hier stond een scheepswerf.

Er is veel nieuwbouw al gerealiseerd; hier een voorbeeld daarvan.

Ook veel scholen zijn al herbouwd, dit is een schenking van een grote Franse onderwijsorganisatie.

Op de foto met de mensen van FKIP (de lerarenopleiding van de universiteit)

Bunga, onze tolk die veel meer is dan tolk: ze heeft een groot netwerk en weet bij ieder voorstel direct aan te geven of het past binnen de cultuur hier. Zonder haar zou het allemaal stukken lastiger zijn.

Hiermee krijg je een beetje indruk van het geweld waarmee de tsunami hier toegeslagen heeft. De boot lag eerst vier kilometer verderop in de haven...