de laatste dagen voor groep 3

Het zit er bijna op. Groep 3 is begonnen aan de laatste dagen. Vanwege ticket-perikelen moet Johan vandaag al vertrekken, Caroline en Wouter volgen zondag.
Hierbij de laatste bijdrage van Caroline:

Heel gek dat Johan vandaag weg gaat. Het gaat allemaal zo snel nu! Even om terug te gaan naar woensdagochtend: Wat een fantastische les heb ik meegemaakt! Ik kon gewoon niks verzinnen om aan te merken! De lerares, Dessy, gaf helemaal volgens het directe instructiemodel les. Ze besteedde genoeg tijd aan alle aspecten, ook aan de evaluatie. Alleen jammer dat het hoofd haar even kwam corrigeren, wat overigens nergens voor nodig was! Hetgeen het hoofd wilde doen, ging over het geven van Bahasa en hier lag niet de nadruk op bij de rekenles. Hierdoor liet ze het meisje wat voor de klas stond, zich heel onzeker voelen. Dit was namelijk al een van de minder sterke rekenaars. Gelukkig nam Dessy het daarna weer over en kon ze een compliment aan het meisje geven. Ook konden we naderhand tegen het hoofd zeggen dat ze dit beter op een andere manier kan doen. Gelukkig vatte ze dat goed op. Wat Dessy verder geweldig deed, was het geven van realistisch rekenen. Ze had als onderwerp het vermenigvuldigen. Best lastig om dat realistisch te doen. Om een voorbeeld te geven: 3x4=12: 3 potloden in 4 glazen= 3+3+3+3=12. Erg leuk om te zien! De kinderen begrepen het ook goed, Dessy vroeg ook om feedback. Dit kwam ook terug! Erg fijn, dit geeft zoveel energie!
Woensdagmiddag was het tijd voor de workshop Engels. De workshop was goed gelukt. We hadden dit keer een opkomst van 10 personen, dus het aantal verbetert zich al, haha. We zijn gestart met zingen, daarna hebben we de certificaten nog even doorgenomen. Daarna hebben we de groep geholpen met formulieren die ze moesten invullen. En daarna natuurlijk de conversatie in groepjes. Het idee van sneeuw vinden ze nog steeds helemaal te gek en toen ik vertelde dat het in Nederland gaat sneeuwen op donderdag, viel hun mond bijna open. Haha. Vooral toen ik nog even een foto liet zien van afgelopen winter, waarin je kinderen op een fiets ziet zitten tijdens een sneeuwstorm.
Gisteren heeft Johan muziekles gegeven, echt schitterend. De kinderen waren zo enthousiast en actief. Heerlijk om te zien. Daarna doorgegaan naar sd31 en tijdens het wachten maar even de hokey pokey op het schoolplein gedaan. Enkele kinderen wisten nog hoe deze ging en deden enthousiast mee. Voor we het wisten stonden we met de halve school de hokey pokey te doen! Geweldig!
Wij hebben vandaag lesgegeven op school 13, erg leuke school. De les ging goed, de kinderen waren erg enthousiast. Sommigen waren af en toe afgeleid, maar ik kon ze goed weer terugbrengen naar de les met hulp van hun eigen juf. Fijn dat ze ook ingreep! Ayu, de studente die ook naar Nederland komt, vroeg of zij vanochtend de taak van Fitria mocht overnemen en heeft voor mij als tolk gefungeerd. Fitria sprong af en toe bij om alles in goede banen te leiden. Zometeen gaan we Johan uitzwaaien op het vliegveld en ons voorbereiden op de laatste observatie. Daarna gaan we de tolken gedag zeggen, want zij vonden het ook wel heel leuk om nog even wat af te spreken voordat we weggaan. En dan is het zondag tijd voor het kopen van de laatste cadeautjes en tas inpakken voordat ook wij naar het vliegtuig vertrekken...

vervroegd afscheid

Om hopelijk nog afscheid te kunnen nemen van haar oma, en anders om er voor haar opa en familie te kunnen zijn, moest Anne Marjon Jonker dit keer eerder afscheid nemen van Atjeh dan gepland. Ze is vandaag naar Nederland vertrokken.
Anne, veel sterkte en ontzettend bedankt voor je super inzet voor het project, iedere keer weer!

nog één week er tegen aan!

De laatste week van het Utrechtse werkverblijf in Atjeh is begonnen. Caroline schrijft er over:
Vandaag hebben Wouter en ik eerst lesgegeven op school 8 en daarna geobserveerd op school 41. We hebben besloten dat wij ieder een klas voor onze rekening nemen. Ik ben vandaag naar kelas 3 gegaan en Wouter ging weer naar kelas 4. Omdat in kelas 3 al breuken waren gegeven, hebben we dezelfde les aangehouden als ik kelas 4. Zo konden ze een stapje verder gaan. Dit was prima te doen, ze wisten dat de essentie van breuken was dat elk stukje gelijk is. Dat was al een hele stap in de goede richting! Met een paar hele enthousiaste leerlingen en een paar mindere (eentje lag bijna te slapen in de klas), hebben we de lessen goed afgerond. Door naar de volgende school (41) voor de observasi! Hier hebben we allebei mogen genieten van een hele goede les. Volgens het directe instructiemodel EN realistisch rekenen. Heel fijn. Wel kreeg ik te horen van de lerares dat ze de workshop heel moeilijk te volgen vond, dus ze snapte het directe instructiemodel niet zo. Ondanks dat deed ze het ontzettend goed. Alleen als suggestie kunnen meegeven dat ze de evaluatietijd wat langer mag maken. Ook Wouter kon genieten van een hele goede les.
Verder hebben we nog even kennisgemaakt bij SD 31. Wat een verschil tussen de scholen! Bij 31, 13 en 7 kun je echt merken dat ze bezig zijn met de lokalen aantrekkelijker te maken en uitnodigend voor de kinderen. School 70 doen hun best, 8 en 41 lopen wat dat betreft echt achter. Zeker als je ziet dat alle materialen bij school 8 goed worden opgeborgen, maar zo goed dat je er alleen met een sleutel bij kunt. Morgen gaan we kijken of we dat kunnen aankaarten.

het wordt koud, echt!

Vandaag en gisteren hebben Anne, Caroline, Johan en Wouter voorbereidingsworkshops geleid voor de groep Atjese studenten, leerkrachten en opleidingsdocenten die eind februari voor drie weken naar Nederland komen voor het vervolg van deze uitwisseling. Anne vertelt:

Vandaag hadden we een hele leuke dag met de workshop voor de leerkrachten die naar Nederland komen. Wouter, Caroline en ik hadden op de gang onze warmste kleren aangetrokken terwijl Johan bezig was met een woordweb over Nederland.Wouter had zelfs een muts bij zich! Toen we binnenkwamen met onze oververhitte rode hoofden in onze veel te dikke kleren was de verbazing enorm groot. Wat een fantastische reactie was dat om te zien! Het was de hitte 100 % waard.

Ze kunnen zich totaal niet voorstellen dat het zo koud zal zijn.
- Draag je zoveel lagen over elkaar ?
- Zijn deze schoenen goed genoeg als ik naar Nederland ga?
Nee, want als het regent heb je alsnog natte voeten.
- Sandalen? Nee die zijn echt veel te koud in februari!
- Kan ik deze jas aandoen? Ja, dat kan wel, maar dan moet je er een hele dikke trui onder doen.

Verder hebben we de leerkrachten / studenten /docenten een werkblad gegeven waarop ze zichzelf moesten voorstellen. Vervolgens hebben ze zich aan elkaar voorgesteld in het Engels. Dit was ook echt een groot succes. Iedereen liep door elkaar en stelde zich aan degene voor die ze tegenkwamen. Er ontstonden hele leuke gesprekken. Wij hebben ons toch nog verbaasd over het Engels wat we gehoord hebben. Na de gesprekjes kregen ze de opdracht om in volgorde te gaan staan van : I don't speak English tot I speak English very well. Dit ging heel bescheiden en toch zeker ook heel goed. Er werd goed overlegd en ze waren het met elkaar eens over de volgorde.
In groepjes van gemengde niveau's hebben ze over Nederland gepraat. Transport, Food, Supermarket, Shopping. Johan heeft ze ook nog even flink voor de gek gehouden door te zeggen dat er geen rijst verkrijgbaar is in Nederland.

Verder hebben we muziek gemaakt en informatie gegeven over Nederland en het onderwijs in Nederland d.m.v. een powerpointpresentatie. Het was een zeer geslaagde middag! Ibu Tuti wil eigenlijk dat we vanaf nu iedere dag een workshop komen geven.

Voor mij waren alle leerkrachten bekend aangezien ik daar vorig jaar heel enthousiast mee heb gewerkt. Ik werd ook erg blij van de selectie die nu gemaakt is. De studenten zijn voor mij allemaal nieuw, maar heel erg enthousiast. Nu was de groep nog niet compleet, want doordat het nieuwjaarsdag was waren er nu in totaal 10 mensen van de 21 die meegaan naar Nederland. We hebben een absentielijst bijgehouden en hopen op een grote opkomst de volgende keer. We zijn een half uur later begonnen, maar hebben wel ons hele programma binnen de tijd kunnen doen.

Op de opkomst na was deze bijeenkomst echt helemaal geslaagd!

leuke en wat minder leuke verrassingen

Het is nooit anders geweest, maar ook deze week zijn er voor groep 3 leuke, maar af en toe ook wat minder leuke verrassingen. Caroline licht toe:
Vandaag is natuurlijk het slachtfeest, dus alles is dicht. Helaas hadden de scholen gisteren dus ook bedacht dicht te gaan, dus ik voel ook de frustratie. Gelukkig ook heel veel positiviteit dankzij scholen 13 en 7, om te zien dat er wat met de materialen wordt gedaan. Vandaag zijn we naar Fitria Jha geweest en ook daar krijg ik heel veel positiviteit van. Ze is zo ontzettend eager en enthousiast. Wat een goede aanwinst voor de groep!
Morgen kunnen we gelukkig de workshop geven, dus dan komt het helemaal goed. En maandag en dinsdag willen we gewoon combinaties maken, zodat we alsnog op elke school een observasi kunnen doen. Dus uiteindelijk komt het ook weer allemaal goed!
Wouter heeft helaas wat last van zijn buik, dus bleef vandaag thuis terwijl wij de kampong ingingen. Weer veel lieve en enthousiaste mensen ontmoet en zijn ook bij iemand thuis uitgenodigd, waar we thee hebben gedronken. We mochten uiteraard mee eten, maar hoe leg je uit dat je vegetariër bent op de dag van het slachtfeest? We hadden gelukkig net ontbeten, dus dat was een goede reden. Veel foto's ook kunnen nemen van geslachte koeien en geiten, helemaal niet verkeerd om vegetariër te zijn, haha!
Anne vult aan:
Gisteravond was er een optocht in Banda Aceh. Wagens gevolgd door een groep mannen met fakkels. Bijzonder om even te zien, maar op een gegeven moment zijn we gevlucht voor het moskeegeluid dat erg hard uit de speakers kwam. Stiekem was dat nog erg goed getimed, want toen we bij de becak waren was de optocht afgelopen.

meer goede ervaringen en nog een bruiloft

Terwijl Jan, Hans, Marco, Josje en ik fantastisch ontvangen werden op Schiphol en wij een weekend lang fijn bijgekomen zijn met de eigen families, gaan de activiteiten in Atjeh in volle gang door. Zo is er wéér een bruiloft bezocht (de dochter van het schoolhoofd van SD70). Maar dat is lang niet alles. De laatste ontwikkelingen volgens Caroline:
We hebben vandaag weer een les gegeven en er werd heel enthousiast gereageerd! Helaas hadden wij weer geen rekenleraar, maar hij had al wel plannen (de rekenlerares woont namelijk ver hier vandaan en moet haar bruiloft voorbereiden). We zijn ook op school 13 en 8 geweest, geweldig om te zien dat hier wel al het materiaal wordt ingezet! Zo fijn dat ze hier echt al verder mee zijn! Het is een veel rijkere leeromgeven dan school 79 en 41. Dit doet echt goed!
Anne vult daar bij aan:
De leerkracht waar ik vorige keer erg veel mee bereikt heb staat nog steeds in dezelfde groep. Zij geeft nu sociale vaardigheden in plaats van rekenen. Ik begreep dit niet zo goed aangezien een leerkracht op de basisschool toch alle vakken geeft? Toen we gisteren aankwamen op de school stonden alle tafels apart en vandaag hadden zowel klas 2 als klas 3 de tafels in groepjes gezet. De leerkracht van klas 2 vertelde dat ze dit af en toe deed bij een les toen ik ernaar vroeg.
Met het geld voor materialen gaan we een timmerman inhuren. Waarom: omdat er veel materiaal dat nog goed bruikbaar is, nu vaak als afgedankt in een hoek ligt te verpieteren. Anne vult weer aan:
"We hebben bedacht om overal prikborden op te laten hangen zodat er overal makkelijk werkjes aan de muur gehangen kunnen worden. We willen verder leerlingkasten laten maken zodat er ook materiaal in de klas bewaard kan worden. Misschien moet er dan wel een slot op, maar het zou erg fijn zijn als het materiaal meer in de klas komt.
Dit idee hebben we ook met betrekking tot een boekenkast...."

Off we go

En weer is er een afscheid in het Yellow House. Josje, Marco en ik vertrekken en bedanken het personeel voor de ontzettend goede zorg. Het eten was geweldig, de kamers altijd verzorgd en de was iedere dag weer schoon. En als er wat was, dan stond er altijd iemand klaar om het op te lossen. Je zou het als vanzelfsprekend gaan ervaren als je niet beter wist.

Anne, Caroline en Wouter blijven met Johan achter. Vol goede zin want de ervaringen op de scholen zijn weer super - het wordt een beetje saai misschien om te lezen, maar zo is het nu eenmaal gewoon :-). Op school 70 blijkt dat de rekenworkshops erg goed aangeslagen zijn en dat er volop mee in de klassen wordt gewerkt. Wat ook leuk is: de kinderen in klas 6 spreken een behoorlijke mond Engels. Aangemoedigd door hun leerkracht en de schoolleider, die komend voorjaar naar Nederland komen en vanaf afgelopen januari op cursus zijn.
Ondertussen realiseer ik me dat dit mijn laatste bijdrage voor dit blog is, dat ik vanuit Banda Atjeh (om precies te zijn: vanaf de luchthaven) zal versturen. Vanaf nu plaats ik weer vanaf afstand, namelijk vanuit Nederland. Het zal weer even wennen worden. Van de leerkrachten, studenten en opleiders neem ik nog niet al te zeer afscheid, over een paar maanden werken we verder in Utrecht. Maar voor het overige: Dag leerlingen, dag labi-labi-drivers, dag lieve mensen, dag mysterieuze heilige gekko.... dag Atjeh, het ga jullie goed!

groep 3 is veilig aangekomen

Ook de derde KSU en DomstadHU groep van dit najaar is veilig in het Yellow House aangekomen! Na een lange en daarmee behoorlijk vermoeiende reis zijn Anne, Caroline en Wouter bij ons aan tafel aangeschoven om gelijk aan een smakelijke eerste Atjese avondmaaltijd te beginnen. Nu (het is half negen als ik dit schrijf) liggen ze al op één oor en waarschijnlijk in diepe slaap: na 24 uur reizen moet er nodig bijgetankt worden.
Morgenochtend gaat ook voor hen het traject met en op de scholen beginnen, allereerst door op drie scholen kennis te maken. En we (Josje en ik) hoorden het vandaag nog eens van Pak Sulaiman, de directeur van de Atjese pabo: het traject maakt deze weken erg veel (positiefs) los op de scholen en onder studenten. Misschien nóg wel meer dan bij voorgaande keren, omdat de samenwerking steeds strakker en gestroomlijnder gaat en dat ontgaat de leerkrachten en studenten niet. Er wordt dan ook al weken in de groepen gegrapt: zullen we met deze club een school starten? Pas op, het zou er zo maar van kunnen komen…. En als ouder zou ik mijn kind er zo naar toe brengen!

Pak Finney Meng-gebrak Sekolah

Morgen, 11/11 is het de Dag van de Duurzaamheid. Ik hoor het de kritische blog-lezer denken: "iedere dag zou toch een dag van de duurzaamheid moeten zijn". Kritische blog-lezer, je hebt gelijk. Maar zover zijn we voorlopig nog niet. Niet in Nederland, niet in Atjeh.
Op zo'n duizend scholen in Nederland gaat er morgen in ieder geval wel heel expliciet aandacht aan geschonken worden via een simultane voorleesactie, georganiseerd door Duurzame PABO en Urgenda. Er wordt voorgelezen uit "Mr Finney en de Wereld op zijn kop", het boek van prinses Prinses Laurentien van Oranje. Zij zal zelf het startschot voor de voorleesactie geven in Amsterdam. En hier, hier in Atjeh... gaan we ook voorlezen - klik hier. Want het verhaal is hier minstens zo relevant als in de polder! En het goede nieuws is: duurzame ontwikkeling staat hoog op de agenda van de Atjese regering. Zo is een einde gemaakt aan de illegale houtkap. Dat geeft vervolgens wel weer spanningen in de maatschappij, want de prijs van hout is opeens enorm gestegen... En wat gaat er dan gebeuren bij de volgende verkiezingen? De nieuwe, schreeuwerige politieke geluiden komen hier dan weliswaar niet uit Venlo, maar voor de rest lijkt het er sterk op. Ook hier gaan opkomende politici op zoek naar zondebokken en naar de snelle oplossing: "nieuw sterk leiderschap, weg met vreemdelingen, weg met de groene leugen!".
De dilemma's hier zijn kortom precies dezelfde als die in het verhaal: hoe kom je er samen op een goede manier uit, rekening houdend met de planeet en met de verschillende belangen van verschillende mensen. Een spannend proces!

"in between days, in between thoughts"

Groep 2 is veilig geland op Schiphol. (altijd weer prettig om te horen). Jan van der Klis en Hans de Brouwer zijn onderweg naar huis. Groep 3 is van Schiphol onderweg naar Kuala Lumpur. En wat doen de overgeblevenen tijdens deze "in between days"? Gebakken bananen eten? 'Tuurlijk, geen dag zonder gebakken banaan. Maar er valt gelukkig meer te melden. Zo is Johan druk in de weer met de schoolhoofden om afspraken te maken voor komende weken. En met materialen voor deze scholen. Marco en Munim gaan stug door met het verbeteren van de computerlabs op de 22 scholen en komen iedere dag terug met enthousiaste verhalen: er wordt op vrijwel alle scholen intensief gebruik gemaakt van de computers (door leerkrachten en door leerlingen). En Josje en ik maken lange dagen met het voorbereiden van het tegenbezoek in februari en maart. En met het inventariseren van mogelijke vervolgactiviteiten. Dat levert veel boeiende gesprekken op en steeds meer overtuiging bij steeds meer mensen over goede mogelijkheden. Mogelijkheden, waarbij het initiatief híer zal moeten liggen. Initiatief op alle vlak. Aan de leerkrachten hier zal het niet liggen: zij weten nu dat het anders, beter en leuker kan in de klas en willen niets liever dan dat pad samen met die maffe lui uit Belanda verder verkennen...
Tot slot: Over maffe lui in Belanda gesproken; soms is het wel eens lastig om trots te zijn op je vaderland --> zie dit artikel van vandaag. Mijn opa zei vroeger altijd: "Kijk voor de waarheid nooit richting Den Haag. Politiek stinkt!". Ik denk steeds vaker dat hij gelijk had.

Afsluiten met diversiteit aan indrukken

Ook aan het intensieve werkbezoek van groep 2 komt een eind. Gisteren werden de laatste bezoeken aan de scholen gebracht, waarbij (veel) schoolmaterialen werden uitgedeeld en de laatste muziek- en spelactiviteiten met leerlingen werden gedaan. Het afscheid was bijzonder intens. Het is duidelijk dat de samenwerking met leerkrachten en studenten erg goed is geweest.

Daarna - in het kader van something completely different - was de groep te gast op een traditionele Acese bruiloft. We waren uitgenodigd door de kok, omdat haar (stief)dochter ging trouwen. Het hele dorp was aanwezig: in totaal was er eten voor 1000 (!) gasten.
Vanuit de bruiloft ging het naar het huis van tolk Fitria. Daar was de groep getuige van het bijzondere verhaal van een gezin dat ternauwernood aan de tsunami ontsnapt is en van wie de jongste dochter nog steeds niet terug durft naar het oude huis (waardoor dat nu nog steeds leeg staat).

En wat doe je dan aan het eind van de dag: héél hard meezingen met de band: karaoke dus!
Vandaag en morgenochtend staan in het teken van souvenirs, cultuur, meer souvenirs, beetje bijkomen, nog meer souvenirs en dan naar het vliegveld met een koffer vol...
goede herinneringen.

petje af

De tweede dag van de rekenworkshop was zo mogelijk nog beter dan de eerste. Hoor ik van verschillende - ook Atjese - kanten. Weer geleid door Kimberley en Gwendolyn, met steun vanuit het gehele, nou ja bijna gehele team (de schrijver was nog steeds aan het bijkomen van een korte maar heftige algehele breakdown --> voor liefhebbers van gewichts-kuurtjes overigens een absolute aanrader...) Mochten de opleidingsdocenten van Domstad/HU meelezen: de studenten Gwendolyn van Sijl en Kimberley Lek hebben hier afgelopen dagen een aantal competenties in praktijk, in beeld, gebracht, daar kun je complete digitale portfolio's mee vullen! Even voor de duidelijkheid: dat geldt ook voor de andere hier aanwezige studenten. Maar speciaal dus voor dit tweetal: want dagen achter elkaar succesvol de lead nemen voor een gezelschap kritische Atjese leerkrachten, ik geef het je te doen...



Inmiddels zijn ook Jan van der Klis en Hans de Brouwer veilig gearriveerd en geïnstalleerd (en terwijl ik dit schrijf waarschijnlijk al in diepe slaap). We zijn nu weer met een flinke club en de eerste avondmaaltijd in deze samenstelling is gelijk erg gezellig.

Gwendolyn en Kimberley leiden rekenworkshop

Door een speling van de natuur (in mijn lijf: ik heb anderhalve dag met koorts en algehele leegloop plat gelegen) kwam de eerste dag van de driedaagse rekenworkshop voor leerkrachten geheel op de schouders van Kimberley en Gwendolyn te liggen - weliswaar in de voorbereiding ondersteund door Josje en anderen, maar dan nog. De eerste worskhop is fantastisch verlopen, hoorde ik na afloop. Ontzettend knap, want 3 uur workshop leiden voor 60 leerkrachten gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ondertussen verlopen ook alle activiteiten in de klassen naar wens. Tenslotte is Marco gearriveerd: hij gaat samen met enkele lokale experts het ICT project een vervolg geven.

(ps: omdat ik nog niet beschik over foto's van de workshop, hierbij foto's uit de klas en van tijdens de voorbereiding met Ibu Tuti)

musim hujan

Het is 1 november, het begin van de natste maand in Atjeh. De natste maand van de musim hujan, het regenseizoen. En dat zullen we weten ook. Het komt met bakken uit de hemel. Bijkomend voordeel: de temperatuur is prettig. Nadeel: de kakkerlakken en muggen vluchten weer naar onze kamers. Geef ze eens ongelijk. Sinds donderdag zit er een hele grote kakkerlak in mijn kast; ik heb hem Kamis genoemd. Ik heb besloten om Kamis met rust te laten. Zolang hij mij met rust laat tenminste. Ik heb geen los, onverpakt voedsel op mijn kamer (dat is namelijk sowieso een afrader vanwege gevaar voor bacteriën en vraat door insecten) dus veel kwaad kan hij niet. En zonder dat hij het weet is Kamis mijn "kanarie in een koolmijn": als hij op z'n rug ligt of bijna niet meer beweegt, dan weet ik dat ik beter even de ramen open kan zetten omdat er dan weer iets te stevig met de insekticiden is gestrooid door het personeel. Want als een tien centimeter grote kakkerlak door de chemische lucht omvalt, kan het nooit heel gezond zijn om er in te slapen.

Maar omdat we hier niet zijn voor een onderzoek naar het effect van insecticiden (al zou zo'n onderzoek geen kwaad kunnen), maar voor een onderwijsproject; hierbij de laatste update:
Het was weer een goede dag op de scholen. Overal is progressie te zien. Jammer genoeg wordt dat goede nieuws vandaag een beetje overschaduwd - voor ons tenminste - door wat fysiek ongemak bij enkele groepsleden. Dat valt haast niet te voorkomen, maar is hopelijk van tijdelijke aard. De ORS, immodium en paracetemol komen weer goed van pas en een enkeling heeft voor de rest van de dag "huisarrest" gekregen: verplicht uitrusten en bijslapen.

Deze week zal voor een groot deel in het teken staan van een driedaagse rekenworkshop waarbinnen ook weer praktijkonderzoek en klassemanagement worden geïntegreerd. De laatste puntjes worden op de i gezet samen met Ibu Tuti. Dat zijn leuke sessies, waarbij het vooral belangrijk is om geen haast te hebben. Maar dat hebben we dan ook niet. We zijn allang blij om weer een paar uur van de - natte - straat te zijn...