erosie

Soms is het leuk om in Atjeh te zijn (soms ook niet, maar daar zal ik het nu even niet over hebben). Neem nou vandaag. In de snoeihete zon ligt SDN Gampong Baro er keurig bij. Bloemen vol in bloei, perkjes keurig aangeharkt. Dat zie je niet overal. Bij binnenkomst worden Bunga en ik direct aan het mineraalwater en verse cake gezet. Vervolgens komen de fotoboeken met onder andere foto’s van Sanne, Marielle, Jeske en Erna op tafel. En ja, ze maken nog dagelijks gebruik van de workshops. Juist omdat ons bezoek niet aangekondigd was - de batterij van de telefoon van de schoolleider was leeg - was het des te overtuigender om inderdaad in het eerste beste lokaal een gymoefening te zien die erg veel leek om de bewegings- en energizeroefeningen uit ons workshopprogramma. Word je erg vrolijk van… Dat er op een andere school niets meer aan de workshops van vorig jaar herinnert doet er dan even niet toe. Op 4 van de 6 scholen is de directe feedback “o ja, we doen nog steeds dit en dat, wanneer komen jullie weer?” Wie dit weblog en het project een beetje volgt zal het niet verbazen dat voor mij het feestje compleet was toen ik door een leerkracht werd aangesproken: “weet je, bij iedere grote hoosbui kijk ik met de leerlingen naar de erosie-effecten en hoe dat voorkomen had kunnen worden, you know, it really makes sense!”. Soms is het heel leuk om in Atjeh te zijn…