de Gekko

In het Yellow House woont, al zo lang als ik er kom, een gekko. Ik stel mezelf voor dat het steeds dezelfde is, misschien is het elk jaar een andere. Maar, dat betwijfel ik. Want het is wel een karakter, onze gekko. Gekko’s danken hun naam overigens aan de lokroep van de mannetjes. “Gekko… gekko…. gekko…”. Mooi geluid, altijd in het schemer of donker. Overdag is het mannetje gekko alleen: hij eet wat muggen, af en toe een vlieg, en slaapt vooral veel bij. ’s-Avonds en s’-nachts gaat het mannetje gekko op zoek naar een vrouwtje en begint te roepen. Onze gekko heeft daarbij een leuk gevoel voor humor. Hij weet dat alle mensen mee tellen als hij begint te roepen. 7 keer “gekko” achter elkaar betekent namelijk: geluk! Geluk is schaars en dat weet de gekko ook, dus negen van de tien keer stopt hij na zes keer. Na de zesde keer alleen nog een zacht gegrom: Grrrrmmmpf (“stelletje bijgelovige insecticidenverslaafde idioten!”). En klaar is onze gekko. Dat is slim, want zou hij iedere keer zeven keer roepen, dan zou het geloof niet lang meer bestaan: iedere dag geluk, dat houdt geen mens vol. Zo houdt hij de aandacht en het ontzag. “Zou hij deze keer misschien…”
Vanochtend werd ik wakker van onze gekko (nee hoor, gewoon zes keer en dan Grrrrmmmpf – hij had namelijk eergisteren al 7 keer geroepen (prompt moest ik de dag er op aan de imodium; mijn gekkogeloof wordt stevig op de proef gesteld...). Maar goed, de gekko wekte me dus. Meestal word ik wakker van de Oproep voor gebed dus dit was een aangename afwisseling. Qua tijd maakt het niet veel uit: de gekko riep om vijf uur, de Oproep begint meestal een paar minuten later. Maar ik ben gek op de Gekko en niet op de Oproeper. Dat zit zo: Ik heb een hekel aan muggen en onze gekko eet veel muggen. En dat doet de Oproeper niet; heb ik hem althans nog nooit zien doen. Verder heeft onze gekko een sympathiek, nostalgisch geluid en ook dat heeft de Oproeper niet. Die roept op in een vreemde taal (ik spreek en versta geen Arabisch) en hij doet dat erg jammerlijk - alsof de wereld vergaat - en heel hard. Niet zo leuk wakker worden dus. Verder heb ik niets tegen Oproepers, alhoewel… ik zou denken dat iedereen zelfstandig genoeg zou moeten kunnen zijn om zelf te bedenken of en wanneer je gaat bidden. Maar goed, dat is mijn persoonlijke opvatting.
Terug naar de gekko, die beleeft hier gouden tijden. Het stikt namelijk van de muggen. Dat de lokroep van onze gekko succes mag hebben; er kunnen me niet genoeg gekko’s rondlopen in het Yellow House. Gekko’s zijn heilig!