Syawal

Een lange, bijzondere dag. Vanochtend had ik de hele ochtend bespreking met Ibu Rahmah en Ibu Tuti (van de universiteit van Atjeh) om de uitwisselingsreis voor te bereiden. Dat was goed: constructief en vlot. In ruim 3 uur tijd hadden we de gedachten uitgewisseld en een globaal dag-tot-dag programma voor de april/mei reis op papier. Nu een dag laten bezinken, dinsdag verder doorspreken en daarna voorleggen aan de Dean en de hoofddocenten van PGSD (de “pabo” hier). Als het toch altijd eens zo vlot ging…
Vanmiddag (na een korte siësta) met Wilma naar de stad: eerst een warm weerzien met Fitri, daarna samen op weg naar Gampung Jawa; naar Syawal en zijn familie. Zoals het hoort – hij leeft op die plek – is Syawal met zijn vader aan het werk op de werf. En zo zitten we op de locatie die inmiddels iedereen kent uit de film van Wilma. Op de werf aan de rivier, met koffie, onder een steeds verder wegzakkende zon en bij een steeds aangenamer temperatuur. Met het prachtige uitzicht op traag naar hun slaapplaats vliegende zilver- en koereigers en in het bijzijn van een paar belangstellende mede-werfwerkers (“o, zie je die daar, dat was één van de commandanten van GAM – hij is net weer een paar jaar terug na jaren ballingschap in Zweden”). Nasir, onze sympathieke (en erg goede) chauffeur zit er ook bij. Kopje koffie, nog een kopje koffie, pisang goreng (gebakken banaan), en vooral veel bijpraten. Dat de film nog niet zo lang af is. Dat we blij zijn dat Wilma hem zelf kan overhandigen. Dat Syawal de middelbare school maar ‘zo zo’ vindt en regelmatig een lesje overslaat om op de werf te kunnen zijn. Over de reacties op de film in Nederland. Daarna, het is inmiddels donker, in jolige stemming te voet naar het huis van Syawal. Daar is inmiddels een complete maaltijd bereid en wordt de dvd gestart. Zonder in details te treden: dat is heftig. Maar ook erg mooi. Azar, de vader van Syawal, geeft aan erg trots te zijn op zijn zoon en ondersteunt het idee om de film ook in Atjeh te vertonen. “Dit verhaal mag, nee moet ook hier gehoord worden”.
Het was een mooie dag. Nu naar bed; het is alweer middernacht geweest…