Terug in Atjeh

Terwijl in Nederland de hoop op een elfstedentocht levend blijft door een aanhoudende winter, is Atjeh onveranderd warm. Dat was natuurlijk ook te verwachten, maar het blijft een shock om van 0 naar 30 graden te gaan met daartussen 24 uur in vliegtuigen en luchthavens. Schaatste ik twee dagen geleden nog rondjes op de Boerenkreek bij St Jan-in-Eremo, nu zweet ik peentjes onder een palmboom in Desa Ajun...
Gisteren zijn we met 4 personen gearriveerd in Atjeh: Marco van Doorn, Stijn van Esveld, Wilma Ligthart en ik (André de Hamer).
Marco en Stijn gaan de "computer stand van zaken" op de scholen inventariseren (ofwel: wat is er terecht gekomen van de 150 computers die vorig jaar geinstalleerd zijn), een lokale beheerder aanstellen en de nodige herstel- en uitbreidingswerkzaamheden - zoals het installeren van netwerkprinters en "stroomongeregeldhedenbuffers" - verrichten.
Wilma gaat haar documentaire "Syawal was very scared" op verschillende plaatsen (waaronder "onze" scholen) vertonen en daarbij tekenworkshops verzorgen. Tevens zal zij met lokale trauma counselors kijken naar mogelijke en wenselijke vervolgactiviteiten.
Mijn taak is vooral om de uitwisselingsreis van komend voorjaar en najaar verder uit te werken. Samen met de partners hier. In april en mei zullen een kleine 20 leerkrachten, studenten en docenten uit Utrecht gaan samenwerken met hun collega's hier in Atjeh. In het najaar (ons najaar dus, hier bestaat geen najaar) zullen de Atjese collega's naar Utrecht komen om daar verder te werken. De hoofdthema's - op het gebied van realistisch rekenen en sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen - zullen komende week verder ingevuld worden. Evenals het werkschema (hoe, wat, waar, wanneer en waarom)
Ondertussen is het best spannend om weer terug te zijn in Atjeh. Er is veel in het nieuws (bij ons) geweest over de aangescherpte sharia en over enkele incidenten in november. Wat gaan wij daarvan merken? Het is nog te vroeg voor een definitief antwoord, maar de eerste indruk is: "niets". De sfeer in de stad is wat ie was: relaxed. De mensen zien er ook nog gewoon hetzelfde uit (uit sommige berichten zou je verwachten dat hier onderhand iedereen in burka of jelaba zou rondlopen, maar dat is dus niet het geval). Dit zijn natuurlijk eerste indrukken, maar toch: het doet me wel goed. Van grimmigheid jegens buitenlanders of beperktere beweginsvrijheid is vooralsnog niets te merken. Ik hoop dat de volgende ervaringen komende week deze eerste indruk verder zullen bevestigen.
Nu alleen nog even wennen aan de hitte hier....