een school om nooit te vergeten

Soms moet het zo zijn. Op de laatste dag van het programma de mooiste ervaring. Voor mij was het zo. Ik was vandaag mee met de groep die op school 23 (vlak bij Ulelee, dus in het zwaarst getroffen gebied) nog wat materialen zou afleveren.
De kinderen hadden vandaag eigenlijk vrij, maar waren voor de gelegenheid terug gevraagd naar school. De hele ochtend (reken)spelletjes gedaan, met als favoriet: jenga.
Na de spelactiviteiten moesten we naar de lerarenkamer komen om daar op allerlei lekkers getrakteerd te worden. Toen kwamen de verhalen. Over 4 jaar geleden. Verhalen die nog steeds enorme impact hebben, ook al hoor je ze niet voor het eerst. Verhalen waarbij ook de mannen van de school emotioneel worden. (gek genoeg zie je dat vaker in de vissersdorpen, maar veel minder in de stad). En foto's die niet door de censuur zouden komen van menig ochtendblad (te heftig).
Of we daarna nog even konden wachten. Want er werd nog wat voor ons gehaald. Twee leerkrachten waren snel op de brommer naar de stad gereden om voor ieder van ons een schitterende tas te halen. Want ze wilden graag laten zien dat ze de start up workshop en materialen ontzettend gewaardeerd hadden. En of we terug wilden komen, want het deed de leerlingen en leerkrachten zo goed. Op de school die de meest bescheiden materiaalwensen had (we hebben op alle scholen gepolst aan welke leermiddelen directe behoefte was --> op sommige scholen komen dan lijstjes als "beamer, basketbalveld, etc") is het contact het warmst en de klik het best. Goed om zo te eindigen. Weet je precies weer waarom we dit project doen. We kunnen slechts een kleine bijdrage leveren, maar dat we die ook echt kunnen leveren is afgelopen twee weken weer erg duidelijk geworden. Dank aan iedereen die dat mogelijk heeft gemaakt!!!

André