de kop is er af

Hieronder de eerste van hopelijk vele - wekelijkse - bijdragen van onze collega's in Atjeh:

De eerste twee weken van ons langdurige verblijf in Banda Atjeh zitten erop. Twee weken van hernieuwde kennismakingsgesprekken met schoolhoofden, een bezoek aan de universiteit, een paar bijeenkomsten ter voorbereiding van het programma met Rahmah Johar, de leidster van het PMRI-team en de eerste observaties van rekenlessen in de klassen 1, 2 en 3 op de, ons bekende, 6 scholen in het tsunamigebied.
De samenwerking met Rahmah en haar team voelt goed aan, ze zijn enthousiast en nemen meteen allerlei ideeën die wij hebben over. Ze hecht heel veel waarde aan onze adviezen en ervaringen. Het is wel wennen om te vergaderen in een totaal andere cultuur dan wij gewend zijn. In Nederland staat het woord effectief hoog in het vaandel van onze vergadercultuur. Hier lijken ze het woord niet te kennen. Overal wordt de tijd voor genomen en veel bijeenkomsten draaien ook om de tijden van de moskee. Vanmiddag was er een workshop voor leerkrachten van 26 scholen, waaronder ook die van ons. Deze zou van 14.00 tot 17.00 uur duren. Wij waren keurig op tijd (omdat we een vorige vergadering iets te laat kwamen, wilden we nu op tijd zijn). Tot onze verbazing waren er slechts een handjevol leerkrachten en nog niemand van het PMRI-team. Tot 15.00 druppelden er leerkrachten binnen en de workshop begon uiteindelijk om 14.45. En toch waren we om 17.00 uur klaar! Maak een programma voor twee uur en trek er drie uur voor uit, is hier kennelijk het motto. Haal je je het in Nederland niet in je hoofd om je telefoon aan te laten staan, hier is het heel normaal om de telefoon gewoon op te nemen en een heel gesprek te voeren, terwijl er ondertussen iets uitgelegd wordt. Zelfs als je de workshop leidt, kun je even weglopen voor de telefoon. Overigens kreeg Anne ook nog een belangrijk telefoontje deze middag en gelukkig voor haar: niemand keek ervan op!
Op de scholen zijn ze blij met onze komst. Hier en daar worden we verrast herkend en op school 6 haalt de directrice enthousiast de cd erbij met de hokey-pokeydans. Waar de meesten een reële hulpvraag hebben, ondersteuning en begeleiding bij het invoeren van realistisch rekenen, zijn er ook een paar directrices die iets meer willen: een videocamera, een laptop. Daarnaast wordt gevraagd om materiaal voor sciencelessen, hulp bij computergebruik, Engelse les, muzieklessen en hulp bij het instuderen van een dans bij de verjaardag van de school.
Het observeren van de rekenlessen verloopt wisselend. Net als voorgaande jaren, kunnen gemaakte afspraken ineens veranderen of komen leerkrachten niet opdagen. Veel leerkrachten vinden het best wel eng dat ze bekeken worden door die mensen uit Nederland, ze zien het als een soort inspectie. We proberen ze op hun gemak te stellen en dankzij onze voortreffelijke tolk Bunga lukt dat! En dan zien we dat een aantal leerkrachten al best goed bezig zijn. Er wordt met materiaal gewerkt (steentjes, satéprikkers, rietjes etc.), de kinderen zitten in groepjes en er wordt een poging gedaan interactief les te geven. Het begin is er!! Daarnaast zijn er ook scholen waar nog nauwelijks iets aan realistisch rekenen gedaan wordt en waar de leerkrachten meer gebaat zijn bij ondersteuning van het klassenmanagement.
De afgelopen twee weken waren voor ons de bevestiging van het feit dat het goed is dat we hier voor 6 maanden zitten (in april worden we bijgestaan en afgelost door Marielle, Bonnie en Johan). Er valt hier genoeg te doen en naarmate we meer en meer een band met de leerkrachten gaan krijgen, verwachten we ook meer resultaat te gaan bereiken. Het is ook goed intensief contact te hebben met Rahmah en haar PMRI-team en de lerarenopleiding. Zij moeten tenslotte hiermee verder gaan en we hebben gemerkt dat ook zij nog veel willen leren van ons. Een van de dingen die we hen vandaag al geprobeerd hebben bij te brengen, is dat het invoeren van een totaal andere manier van rekenonderwijs geven, een proces is van jaren en dat zoiets niet binnen een jaar gerealiseerd kan zijn.
Anne, Jeske en Muriël