Aan het werk

Na een heerlijk verblijf van twee dagen op Pulau Weh, het meest noordwestelijke eiland van Indonesië, zijn we vorige week gestart met het begeleiden van de leerkracht bij het invoeren van realistisch rekenen. De beginsituatie is overal vastgelegd en op vier scholen kunnen we nu echt aan het werk. Op twee scholen loopt het nog niet echt lekker. Of de leerkrachten hebben de workshops in december niet gevolgd, of wel en zijn vervolgens overgeplaatst naar een andere school. Ook is er een gebrek aan leerkrachten en de leerkrachten zijn hier nogal eens ziek of hebben een ziek kind, waardoor ze niet op school kunnen komen. Deze scholen hebben we even in de wacht gezet, om ze de gelegenheid te geven hun zaken op orde te hebben. Over twee weken gaan we daar weer heen.
Tijdens de nabesprekingen van de observaties kwamen er bij de leerkrachten heel wat vragen naar boven. Ze willen heel graag begeleiding van ons bij het invoeren van realistisch rekenonderwijs. We zijn heel bewust terughoudend in het overnemen van de les en het verzorgen van materiaal. De leerkrachten moeten zelf aan de slag. Wel geven we tips, geven we soms een introductie en hebben we een paar werkbladen gemaakt als voorbeeld. Zo hebben we ook blokjes en staafjes laten maken als demonstratiemateriaal. Misschien laten we meer maken, eerst maar eens kijken of ze er wat mee gaan doen.
Een belangrijk aandachtspunt is klassenmanagement. In sommige klassen heeft de leerkracht de klas goed onder controle, in andere klassen wordt stiekem bellen geblazen of rennen de kinderen met drieën tegelijk naar de wc. Regelmatig komen kinderen van een andere klas even gezellig buurten, iets wat de leerkrachten onderling ook doen. Wat dat betreft heerst er in Indonesië toch een totaal andere cultuur dan in Nederland: een uur te laat komen op een vergadering, telefoneren terwijl je voor de klas staat, niet op school komen vanwege een ziek kind, praten met je buurvrouw tijdens de vergadering, het kan allemaal hier. Het maakt het er voor ons niet altijd even makkelijk op, maar we blijven er laconiek onder.
Afgelopen twee dagen werd Banda Atjeh niet alleen bezocht door de president, die het Tsunamimuseum (gaan we een keer bekijken) en de nieuwe haven van Ulee Lheue (is mooi geworden) kwam openen, maar ook door twee mensen van het DO-PMRI International Advisery Board. Zij hebben uitgebreid met het PMRI-team, een aantal leerkrachten van scholen en met het JAM-team ;-) (Jeske, Anne, Muriël) gesproken. Deze twee heren, waaronder de coördinator van IAB, Boudewijn van Velzen, waren erg geïnteresseerd in onze bevindingen tot nu toe en we hebben met hen een aantal zaken kunnen bespreken waar wij tegenaan liepen: er staat maar twee of drie keer per week rekenen op het rooster en er is een grote wisseling van leerkrachten. Dit is niet goed voor de continuïteit van het programma. Doordat Boudewijn en zijn collega hierover flink doorgevraagd hebben bij Rahma, hebben ze voor elkaar gekregen dat, zeker het probleem van het rooster, misschien opgelost gaat worden. Rahma is daarin best doortastend en gaat meteen aan de slag met de aandachtspunten die er zijn. Boudewijn liet ons overigens nog weten zeer positief te zijn over de ontwikkelingen rond PMRI in Banda Atjeh.
Naast de begeleiding van de leerkrachten op het gebied van rekenen, zijn we binnenkort ook ongetwijfeld specialisten op het gebied van kopieerapparaten. Alle scholen hebben van Jerome Fernandez (Education International) een kopieerapparaat gekregen. Op een school was hij al uitgepakt en werd ons gevraagd uit te leggen hoe hij werkt. Natuurlijk deden we dat en binnen vijf minuten was een heel team blij! Op de andere scholen staan de machines nog netjes in de doos: te wachten tot iemand hem uitpakt die er ook mee kan werken. Wij stimuleren de hoofden nu maar het apparaat uit de doos te halen, dan zullen wij hen vertellen hoe het werkt. Het lijkt natuurlijk niet op realistisch rekenen, maar het is wel handig bij realistisch rekenen: leerkrachten kunnen nu zelf werkbladen maken en kopiëren!

Jeske, Anne en Muriël