De laatste week alweer! (voor groep 1)

Voor de eerste groep zit het werkbezoek aan Atjeh er al weer bijna op. De laatste week werk op de scholen werd voorafgegaan door een bezoek aan het "vakantie-eiland" Weh. Hieronder weer een verslag van Muriël:

Na twee weken hard werken hadden we een weekendje weg verdiend. We zijn vrijdagmiddag met de boot naar Pulau Weh vertrokken, waar we met uitzicht op een spierwit bountystrand, omzoomd met palmbomen een toast hebben genomen op onze korte “herfstvakantie”.
We hebben twee dagen geluierd, gedoken (Elise, Maarten en Imke), gezwommen en genoten van het prachtige strand waar we verbleven. Genoeg energie opgedaan om de laatste week in te gaan!
Vanmorgen zijn we die begonnen met een bezoek aan drie nieuwe scholen. Hier waren ook Johan en Muriël nog niet eerder geweest. Een schooltje ligt vlak bij zee, na de tsunami waren hier nog maar twee kinderen over van de 185. Een van de leerkrachten vertelde dat ze haar man en vier kinderen verloren is. Zelf was ze in Medan. Een andere leerkracht is ook haar man en kind kwijt geraakt. Na deze verhalen waren we een poosje stil, niet te bevatten. En dan de kracht die ze hebben om door te gaan en er weer helemaal te zijn voor de nieuwe kinderen die nu naar deze school komen. Ongelooflijk!
En dan kom je ineens op een school met ruim 800 kinderen, gehuisvest in 3 gebouwen. De meeste scholen hier zijn herbouwd door Education International en nu al aan verval onderhevig. Een van deze gebouwen was gebouwd door Unicef. Wat een verschil! Unicef heeft hier een prachtige school neergezet waarbij gebruikt gemaakt is van stevige materialen, veel beter meubilair dan de andere scholen en een directiekamer met airco! Hier zitten ook veel kinderen uit rijkere milieus, dat is aan alles goed te zien. Eerlijk gezegd vragen we ons wel een beetje af wat we hier komen doen. Nanda en Imke gaan er lesgeven, we zijn benieuwd naar hun ervaringen.
In de middag hadden we op deze grote school ook de leerkrachtenbijeenkomst. Waar wij,westerlingen, gewend zijn een half uur voor aanvang van zo’n bijeenkomst aanwezig te zijn, gaat dat hier toch iets anders…..Rahmah had aangekondigd een filmpje te willen laten zien. Je zou denken dat ze dan ruim op tijd aanwezig is om de spullen klaar te zetten. Precies om half drie kwam ze echter aanrijden en vervolgens nam ze alle tijd om de boel te installeren. Als we dan na een kwartier (best snel nog) beginnen, komen er vervolgens nog verschillende leerkrachten tegen drie uur binnen. Niemand die daar dan van opkijkt. Ook niet van het drukke telefoon- en sms-verkeer van veel mensen.


Komende dagen gaan we ook alle scholen die we tot nu toe bezocht hebben cadeautjes brengen . In Nederland hebben we allemaal sponsoracties gehouden op de scholen waar we werken. Met het geld dat we daarbij opgehaald hebben, kunnen we elke school voorzien van nieuw gymmateriaal en elk kind een setje potloden, gummetje en liniaal geven. Sommige scholen zijn al verwend. Wat heerlijk om hier even voor Sinterklaas te mogen spelen!