gezonde handelsmentaliteit

Na een erg plezierige en goede eerste week was er voor enkelen van de groep een bijzondere afsluiting gisteren (zaterdag) middag. Met Erna en Josje ging ik naar Rahmah om het met haar en enkele van haar collega's over de volgende week te hebben en over de samenwerking in het algemeen. Nu heb ik op dit vlak al een paar leuke eerdere ervaringen in de rugzak, maar het overleg van gisteren kan zeker in mijn top drie...
Bij binnenkomst werden we direct - middels door een beamer op de muur geprojecteerd excel-overzichtje - geconfronteerd met het kostenplaatje van alle activiteiten van deze weken (en voorgaande maanden). Of ik ter plekke en liefst direct een contract wilde tekenen waarin stond dat alles (en dan bedoel ik ook alles, tot en met iedere kop koffie aan toe) op kosten van ons zou komen en dat de financiële bijdrage van de andere partij nul zou zijn (hier geen details, maar de eerdere afspraken waren iets genuanceerder). Maar dat tevens alle rechten (ook van het onderwijsmateriaal, dat toch voor het grootste deel - op vraag van hier, door óns aangeleverd is) bij Unsyiah en PMRI zouden komen te liggen. Stukje gezonde handelsmentaliteit zullen we het maar noemen. Het maakt niet uit of je op de markt bent of bij een overleg over samenwerking: uitgangspunt is dat er onderhandelt wordt. Dus vooral blijven lachen en vriendelijk aangeven dat dit een prachtige eerste conceptversie was, maar dat een volgende versie er "slightly different" uit zou zien. En dat er terplekke niets ondertekend ging worden en dat dit ook al maanden bekend was. Voor de duidelijkheid: ik onderteken sowieso niets; dat is voorbehouden aan de CvB's van KSU en Domstad en aan de rector van Unsyiah / hoofd PMRI. In wielertermen: ik ben de wegkapitein van team KSU&Domstad, (voor de wat oudere bloglezers onder ons -->) zeg maar de "Henk Lubberding" van dit project. Wegkapiteins tekenen geen contracten, dat is de taak van de ploegleiders. En dat is maar goed ook.
Na deze binnenkomer werd het laatste restje energie zorgvuldig uitgezogen door een overleg over het programma van komende week. Een overleg waar je normaal gesproken in Belanda een half uur over zou doen, maar waar we hier ongeveer 2,5 uur voor nodig hadden. Om uiteindelijk tot een overigens prima programma voor komende week te komen, maar ook tot een ouderwets stevige koppijn. En een behoorlijk sjachrijn bij ons alle drie (waarbij zeker geldt: gedeeld sjachrijn is half sjachrijn). We hadden ons nog wel voorgenomen: "wat er ook gebeurt, wij blijven lachen". Deze strategie is dit keer dus mislukt.
Van die dingen...

Nb: bovenstaande stukje is niet bedoeld als verwijt aan het adres van de projectpartner, wel als een zoveelste constatering dat er bij een project als dit voortdurend cultuurverschillen overwonnen moeten worden. De projectpartner zal hierbij overigens minstens zoveel moeten overwinnen. Zodra wij bijvoorbeeld iets van irritatie laten blijken tijdens een overleg, dan wordt dat opgevat als onbeleefd en grof.