bijna een week onderweg

De eerste week van deze workshopreis zit er bijna op. Door de zeer matige internetverbinding en de erg lange dagen lukt het niet om iedere dag een bijdrage te plaatsen op het weblog. Maar nu dan een beetje de schade inhalen met een extra lang bericht...

Deze week startte maandag (zondag bestond uit acclimatiseren en de stad leren kennen) met het bezoeken – ter kennismaking met het Indonesische schoolsysteem - van een school (SD 70) en een uitgebreid seminar in de middag. Dat seminar was boeiend, maar zeker voor iedereen die geen directe actieve rol had: erg zwaar want een lange zit in een hete zaal. Er waren ongeveer 300 bezoekers, bestaande uit: leerkrachten uit stad en regio, pabodocenten- en studenten uit stad en regio, universiteitsdocenten en onderwijsbestuurders. En last but not least: het bonte gezelschap uit Belanda.
Het programma in kort zoals hier aangekondigd (en uitgevoerd):
13.30 - 13.45 Opening Ceremony door Chairmen of Committee report en Chairmen of P4MRI Unsyiah
Rector of Unsyiah
14.00 - 15.15 Panel session 1
Jan Van Der Klis (Chairmen of KSU Belanda) - overview and objectives of KSU and Domstad program
Johan Usmany, Bonnie Belle en Marielle Tammes (KSU teachers Belanda) - "Matematika Realistik on 6 B.A. schools:
objectives, first results and wishes"
Andre de Hamer (Koordinator KSU Belanda) - "children research in the classroom and in the school environment"
15.20 - 16.35 Panel session 2
Erna Siegers & Josje Van Der Laan (Dosen Domstad Belanda) - "a closer look on theory-practise interaction"
Tessa Verkerk & Femke Kramer (students Domstad Belanda) – “use of portfolio”
Prof. Dr. Ahmad Fauzan, M.Si., M.Sc. (Guru Besar IKIP Padang) – PMRI overview
Dr. Rahmah Johar, M.Pd. (Dosen Pendidikan Matematika FKIP Unsyiah) – PMRI in Banda Aceh


(waar wij meestal - ook in Nederland lopen natuurlijk genoeg uitzonderingen op deze regel rond - niet zoveel belang hechten aan de titels van sprekers, en dus ook niet hadden laten vermelden, ligt dat hier totaal anders zoals je kunt zien op het spandoek… Eén van de vele nadelen van de hierarchie-manie van dit land is dat waardevol studentenwerk meestal onvermeld blijft --> in dit geval werd de bijdrage van onze studenten Femke en Tessa erg gewaardeerd door de zaal maar, omdat zij student zijn, worden zij niet genoemd op het "spanduk" --> tja, van die dingen... )

De start up workshop in nauwe samenwerking met de universiteit hier (Rahmah) verloopt ondertussen goed. Na enig aftasten van twee kanten weten Rahmah en haar team en wij nu behoorlijk wat we van elkaar kunnen verwachten en wat we aan elkaar hebben. Dit tot groeiende tevredenheid aan beide kanten. De nieuwe scholen weten ondertussen amper wat hen overkomt maar zijn wel erg enthousiast. Dat rekenen ook op deze manier kan, is een ontdekking. Het kan zelfs leuk zijn en het hoeft niet altijd met sommen vanuit het boek....

Hieronder enkele bijdragen met indrukken van “onze” mensen van afgelopen dagen.



Woensdag 6 mei 2009

Vandaag gaat de wekker iets later dan gisteren; we hoeven pas om 8.00 uur te vertrekken! We gaan in groepjes naar de drie scholen waar we gisteren ook al geweest zijn. We hebben toen al geobserveerd, maar vandaag mogen we echt iets gaan doen! We hebben er allemaal zin in, want de afgelopen dagen waren interessant, maar vermoeiend omdat we vooral gezeten, gekeken en geluisterd hebben. Nu dus aan de slag! We hebben gisteravond allemaal rekenspelletjes bedacht die we tussen de lessen door kunnen doen. Sommigen gaan aan de slag met dobbelstenen, anderen met de (levende) getallenlijn of telspelletjes. Bij iedereen een groot succes! De kinderen zijn enthousiast en ook de leerkrachten worden geprikkeld. In menig klaslokaal staat het halve team te kijken en zich te bemoeien met onze lesjes.
Rond een uur of 11 maken alle groepjes zich klaar om te vertrekken. Dit gaat in Indonesie niet zomaar. Alle leerkrachten komen weer uit hun lokalen om nog even met ons op de foto te kunnen, handen te schudden en ons allerlei eten en drinken toe te stoppen. Een half uur later kunnen we dan echt vertrekken!
Terug naar het guesthouse om in alle rust even te lunchen en de ervaringen met elkaar uit te wisselen. Na de lunch vertrekken we naar een school om daar een rekenworkshop met de leerkrachten te doen. Een aantal van ons hebben lessen bedacht: een les over torens bouwen voor klas 1 en een over plattegronden voor klas 2 en hoger. Samen met de leerkrachten bereiden we deze lessen voor de volgende dag voor. Het is niet de bedoeling dat wij de les gaan doen, wij zijn er alleen om te begeleiden. In Nederland zou dit voorbereiden vrij snel gedaan zijn, maar hier gaat het allemaal een stuk langzamer. De leerkrachten hebben veel vragen, zoals 'Wat hebben plattegronden met rekenen te maken?', dus het gaat maar met kleine stapjes vooruit. Daarnaast zijn de Indonesiërs nogal van het uitweiden en moet alles vertaald worden door onze tolken, waardoor het allemaal langer duurt. Onze tolken zijn overigens top! We hebben heel veel lol met ze en ze fungeren ook als een soort gids.
Na een lange dag plonzen we met zijn allen nog even in het zwembad, waarna we weer een lekkere maaltijd eten in het guesthouse. Morgen weer een druk programma voor de boeg, vroeg naar bed dus!

Roos van den Berg


Donderdag 7 mei 2009

Zoals als elke ochtend stonden wij weer voor dag en dauw op!! Dit keer vertrokken wij om half acht richting de scholen. Het ontbijt is hier geweldig, toast, toast, toast en nog eens toast. Na een volle maag en wat gehobbel in de labi labi kwamen we aan bij onze school. De kinderen stormden op de labi labi af om ons te begroeten met schaterende lachende gezichtjes! De bedoeling van vandaag was dat de leerkrachten een les over het bouwen van torens moesten geven die we gisteren met hen hadden voorbereid.
De dozen stonden om de hoek al te wachten en uit een kast werd er ook nog snel iets gepakt.
De grote grap was dat de leerkrachten aan de gang gingen met bouwen, het plakband was niet aan te slepen en kinderen werden heftig gecorrigeerd als ze iets wilden inbrengen.
Door middel van de tolk lieten we aan de leerkracht weten dat het toch echt anders kan.
De evaluatie was echt leuk om te zien. Met steeds een groepje kinderen voor de klas vroeg de leerkracht: ‘Welk gebouw is het hoogst? Welke (na wat flink gerammel) is het stevigst? Stel dat er nog een vloedgolf komt, waarin ga je dan schuilen?’
Wel vindt de leerkracht dit moeilijk te begrijpen dat ook deze opdrachten onder het vak rekenen vallen.
En die barrière merkten we in de middag!
Na de maagjes gevuld te hebben met heerlijk overvette stukken pizza bij de Pizzahut gingen we weer verder met de workshops die we elke middag met alle leerkrachten van de 4 scholen hebben.
Deze middag moesten ze zelf een vervolgopdracht bedenken over realistisch rekenen. Na een uur lang discussiëren waren we tot de conclusie gekomen dat deze manier van lesgeven een ver van hun bedshow is!!!
Hebben net lekker gedobberd in het zwembad met een cola en een zakje chips.
We gaan zo weer een dutje doen om morgen weer fris en fruitig voor de dag te komen.

Groetjes en een tium van Marloes, Rosanne en Femke

P.s. Wist je dat Jan van de Klis vals speelt met UNO???


Ondertussen worden ook op de pabo hier (PGSD) mooie vorderingen gemaakt, maar hierover meer in een volgend bericht!