de laatste werkdag voor het weekend

Ook de laatste werkdag voor het weekend was succesvol.
Lees het verslag van Jenny hieronder:


De afgelopen dagen zijn voorbij gevlogen. Toch voelt het (in positieve zin) alsof ik hier al weken ben. Het programma zit behoorlijk vol en kost veel energie. Gelukkig krijg ik ontzettend veel energie terug van de dingen die wij beleven. Afgelopen week werden Eveline en ik als eerste door onze chauffeur opgehaald om vervolgens door te rijden naar de school van Marjolein en Sonja. Daar werden wij gelijk belaagd door een grote groep kinderen. Geheel anders dan bij onze school waar zij zeer timide en schuchter zijn. Ze willen graag hun Engelse zinnetjes oefenen, What’s your name?’en ‘Where are you from? Helaas stokt dan het gesprek als je vraagt: ‘What is your age?’ En het kind antwoordt, I’m fine, thank you. Gelukkig is daar altijd het befaamde Bapak Jacob (Vader Jacob, mede mogelijk gemaakt door Johan). Eveline en ik zetten dit lied in en vervolgens stonden er vijftig kinderen uitbundig en enthousiast mee te zingen. Je krijgt zoveel energie als je zoveel vrolijke en blije gezichtjes ziet.


Mede door Bapak Jacob en de introductie van het woord ‘doei’, is het ijs ook op onze school gebroken. De rekenlessen worden enthousiast ontvangen en de leerkrachten doen hun best om ook hun rekenlessen zo realistisch mogelijk te maken. De leerkrachten komen met eigen middelen en nemen onze tips serieus. Ook de directrice is een hele leuke vrouw. Ondanks dat zij wat nors kijkt, heeft zij ontzettend veel humor en wil graag tips en ideeën van ons over andere thema’s in het rekenen. Natuurlijk is het niet mogelijk om de school in twee weken op zijn kop te zetten, maar kleine stapjes zijn al zichtbaar en dat doet goed.

Niet alleen kinderen lijken te ontdooien van muziek, ook volwassenen zijn er gevoelig voor, zo als eergisteren en gisteren bleek tijdens de workshops op de pabo. Ada en Johan zette een dans in en de aanwezigen konden niet meer op hun stoel blijven zitten, terwijl wij Lihat Kebunku zongen. Gisteren zetten de aanwezigen bij de workshop zelf spontaan een afscheidslied in, wat zeer mooi klonk. Kippenvel! Na afloop leek ik net een popster. Iedereen wilde op de foto nadat ik een stuk had vertelt over actie onderzoek. Ik hoefde nog net geen handtekeningen uit te delen.
Ik denk dat het inmiddels wel duidelijk is, dat ondanks dat je er zelf ontzettend veel energie in stopt om zaken voor te bereiden, je dit honderd maal terug krijgt.