goede ervaringen op nieuwe scholen en chaos op pabo

Alle deelnemers van groep 2 hebben het gevoel al tijden in Atjeh te zijn. In werkelijkheid zijn het nog maar drie dagen. Maar er is dan ook veel gebeurd en er is hard gewerkt. De start is erg intensief: kennismaken op de scholen en direct daarna aan de slag. De eerste ervaringen op de scholen zijn positief: de ontvangst maandag was op alle drie de scholen hartelijk en de omgang met de leerkrachten, tolken en PGSD (pabo)-studenten prettig. We werken deze week op drie “nieuwe” scholen in de zwaarst getroffen zone, direct aan zee. Onze ervaring met deze scholen was tot nog toe beperkt tot hun deelname aan de rekenworkshop van 2009. Goed om deze leerkrachten weer te zien en te merken dat sommigen van hen zichtbaar vorderingen hebben gemaakt. Prettig ook dat de pabostudenten van hier nu continue aanwezig zullen zijn.

Gisteren (dinsdag)ochtend was de eerste volle ochtend in de klas voor onze nieuwe teams. De drie schoolteams voor komende twee weken:
Jenny en Eveline: school 59
Sonja en Marjolein : school 48
Kimberley en Gwendolyn: school 46
Het werk ging goed: de leerkracht zijn overal actief betrokken, de leerlingen vinden het geweldig en de pabostudenten van hier zijn nu in ieder geval voortdurend aanwezig. De schoolleiders stralen ook betrokkenheid uit.

Gisterenmiddag vond verder de eerste bijeenkomst van de vervroegde workshop praktijk-onderzoek plaats op de PGSD (pabo). Dat hadden we misschien beter nog even uit moeten stellen. Deze bijeenkomst zorgde ervoor dat de dag wel héél erg lang werd. Doordat we geen tijd hadden om vooraf uitgebreid met het organiserend comité terplekke te overleggen, was de inhoud en het verloop bij vlagen op z’n zachtst gezegd verrassend voor ons …

Officiële workshops (een workshop is officieel wanneer de deelnemers certificaten vol stempels en handtekeningen ontvangen als bewijs van deelname) worden officieel geopend; dat hoort er hier bij. Deze openingsceremonies vereisen zitvlees en het vermogen tot “verstand op nul, blik op oneindig”. Er wordt namelijk weinig zinnigs, maar vooral heel véél gezegd. Het liefst door mannen met aanzien. Ik heb het geverifieerd, en ook hier wordt het op de zelfde manier beleefd: “kwestie van uitzitten en vooral niet te veel luisteren”. Jezelf hier niet aan ergeren is een kunst die ik na vijf jaar nog steeds niet beheers. Zeker niet in een krap lokaal met 70 mensen en een temperatuur die richting kookpunt gaat (met bijbehorende luchtvochtigheid).

Na de openingsworsteling gaven onze mensen mooie presentaties: Jenny over implementatiestrategieën, Eveline, Kimberley en Marjolein over actie onderzoek en Sonja over klassemanagement. Het abstractieniveau lag voor sommige aanwezigen wat aan de hoge kant, maar dat kun je alleen constateren, na het uitgeprobeerd te hebben. Wat een iets minder prettige verrassing was, was de – niet vooraf gecommuniceerde – actie door de Atjese organisatie: alle documenten (bedoeld voor het einde van 3 dagen workshop) werden uitgedeeld met als opdracht om uit te voeren op de eerste observatie-ochtend (vandaag, woensdag). Dit moeten we vanmiddag recht zien te breien want dit was een even onzinnige opdracht als het laten opereren van een patient door een eerste jaars student medicijnen. Gelukkig beschikt groep 2 over een goed gevoel voor humor en voldoen alle deelnemers aan het belangrijkste criterium voor deelname aan een workhopreis in Atjeh: flexibel zijn. We gaan dus vanmiddag weer met frisse moed deel twee van deze workshop verzorgen.

(nb het uploaden van meer foto's gaat op het moment niet omdat internet overal plat ligt de afgelopen 12 uur en alleen mobiel - is erg duur - internet op dit moment werkt)