Terug in Banda

Na een goede stop in Medan zijn we gisteren doorgereisd naar Atjeh. Op de luchthaven van Medan hadden we een fijne discussie over het gewicht van onze koffers (we hadden iets overgewicht maar dat werd terplekke opgekrikt omdat verschillende bagagestukken vrij opzichtig dubbel gewogen werden) met de beambten van Garuda. We kwamen met omgerekend €40 boete weg. Het was hierbij erg prettig dat Johan vloeiend Bahasa Indonesia spreekt (dat scheelt zeker in de hoogte van de te betalen meerprijs).


Om twee uur in de middag kwamen we aan in het snikhete Banda Aceh. Vanuit het vliegtuig stap je in een warme deken. Dat was letterlijk maar zeker ook figuurlijk, want we werden opgewacht door Jan en Esther, die de laatste dagen van hun vakantie in Indonesië in Atjeh doorbrengen om de groep te kunnen ontvangen (voor wie nieuw is op het blog: Jan van der Klis is de directeur van de KSU en één van de initiatiefnemers van het project). Erg leuk om hen weer te zien en zo onthaald te worden. Ook het weerzien met Bunga was erg hartelijk. De ontvangst werd direct daarna voortgezet met een goede lunch en een prettig weerzien met het Yellow House (ons hotel).

Daarna Banda in. Wat is daar veel gebeurd in een half jaar tijd! Er zijn heel veel nieuwe huizen gebouwd en ook de infrastructuur wordt nu stevig aangepakt. Geweldig om te zien. De reden voor de versnelde ontwikkeling is misschien minder leuk: veel NGO’s en ook de Indonesische overheid zelf, zitten in de eindfase van hun aanwezigheid in Atjeh. Veel organisaties vertrekken eind dit jaar, BRR (de Indonesische overheidsorganisatie, belast met alle wederopbouwtaken) stopt in 2009. Alles en iedereen heeft dus een soort van eindspurt ingezet om toch het nodige te realiseren. Desalniettemin: geweldig om te zien dat het nu opschiet met de wederopbouw. Nader je de kust, dan is de tsunami nog steeds overal zichtbaar.

Inmiddels zijn ook enkele officiële monumenten aangewezen (en sommige gedenktekens nieuw opgericht). Zeker voor iedereen die hier voor het eerst is, is het erg indrukwekkend allemaal. Maar ook voor de deelnemers die hier vaker zijn geweest: boten horen niet bovenop huizen en wennen daar dus niet zo snel…