Alles Hallellujah?

Gisteren kreeg ik een mailtje met de vraag "Andre, je gaat me toch niet vertellen dat alles helemaal Hallellujah is; dat kan toch niet?" Ik kon de zender geruststellen: dat kan inderdaad niet. En dus is ook niet alles geweldig, al lijkt dat misschien wel zo na al die positieve berichten die ik op het weblog heb geplaatst. Niet dat er ook maar iets niet zou kloppen aan deze berichten, maar er zijn zeker wat kanttekeningen te plaatsen die ik tot nog toe nog niet geplaatst heb.
Bij dezen dan, een klein bloemlezing van onvolkomendheden, zorgen, lichte irritaties...:

Onze groep heeft enorm moeten improviseren afgelopen week; voor een belangrijk deel onnodig. We waren namelijk van te voren verteld door Education International dat wij workshops gingen geven aan leerkrachten. Iedereen had zich daar keurig op voorbereid. Tot nog toe zijn alle workshops gemengd geweest met juist vaak een zwaar accent op werken met leerlingen. Uiteindelijk juist heel mooi, want daar zijn al onze mensen erg goed in en niets overtuigd beter dan levend bewijs. Maar het was natuurlijk prettig geweest wanneer we dit van te voren hadden geweten...

De diversiteit tussen de scholen is enorm. Dat is natuurlijk overal zo, maar hier is het vrij extreem. Zo zijn er scholen waar vrijwel alle leerkrachten "van de straat geplukt" lijken met een behoorlijke mate van anarchie tot gevolg. Er zijn ook scholen met strak regime, regelmaat en orde. Op deze laatste scholen ligt het niveau van de leerlingen stukken hoger (en dan mag je denken in term van jaren). Daar kunnen wij goed op in spelen, maar ook hier geldt: prettig om van te voren te weten.

Het ene schoolteam reageert anders dan het andere. Van overdonderend welkom tot "kat uit de boom kijken". Van de 7 scholen waar we tot nog toe hebben gewerkt zijn er 4 a 5 waar ik verder mee zou willen gaan. Van 2 a 3 betwijfel ik het draagvlak binnen het team en dan is het al snel een kwestie van "water naar de zee dragen". Je weet hier vrij zeker dat alle materialen de kast in verdwijnen om er tot de grote schoonmaak niet uit te komen. Daar komen wij dus bij een volgende workshopreis niet meer terug.

Een laatste: geen van de scholen had van te voren ook maar enig idee wat we kwamen doen... (terwijl dit in oktober tot op behoorlijk detail al bekend was)

En zo zijn er nog wel meer dingen op te noemen en dat zal ik komende week af en toe ook doen. Maar ik zal zeker weer veel aandacht besteden aan alle schitterende ervaringen en hoopgevende signalen. Van de lach op het gezicht van leerlingen en leerkrachten. Van de goede vorderingen van het documentaireresearch van Wilma. Van de leerlingen die trots naar huis gaan met hun dagboek (ja, deze zijn eindelijk in 24 dozen vol door de douane gekomen!). Want na een week kun je gerust stellen dat de positieve ervaringen overtuigend de doorslag geven!

Over een paar dagen meer, nu eerst weekend. Hoog tijd, want ook vandaag, zaterdag, zijn er workshops gegeven - nu dus eventjes rust voor iedereen.
To be continued...