Dramaworkshop op SDN78

Vrijdagochtend 7.45 uur. We zijn onderweg naar Staatsschool SDN78. We, dat zijn: Michelle, Laura, Tjitsa de tolk en ik (Andre). Michelle en Laura gaan een workshop Drama verzorgen en ik mag kijken, handje helpen en schoolindrukken opdoen. SDN78 ligt tegenwoordig midden in het moeras (in overleg met de bevolking is ervoor gekozen om de school op exact dezelfde lokatie te herbouwen als waar de oorspronkelijke school stond). 2 jaar geleden stond die nog midden in een wijkje rond een kreek...
uitzicht vanuit het schoolraam



Aangekomen op de school begonnen Laura en Michelle na een voorstelrondje direct met de eerste oefeningen voor de leerlingen. Ik heb vooral met bewondering gekeken hoe ze er in slaagden om een behoorlijk "losgeslagen" clubje leerlingen met vrij weinig moeite serieus aan de slag te krijgen met Drama. Na een ruim uur vol oefeningen hebben we een volgend uur met de directeur en leerkrachten apart gezeten om te praten over de doelen bij het inzetten van Drama. Daarna werd er weer verder geoefend met de leerlingen.
Hoe een en ander uiteindelijk zijn plek zal krijgen, blijft natuurlijk nog even de vraag, maar feit is dat het schoolteam vandaag in ieder geval overtuigd is geraakt van het "nut" van Drama op de basisschool.


Hieronder een een verslag van Michelle hoe zij deze workshop en het geheel tot nog toe heeft beleefd:


"Daar zijn we dan eindelijk, na maanden voorbereiding mogen we onze plannen nu eindelijk waarmaken. Bij aankomst merkten we gelijk: alles is anders dan het lijkt…maar het is niets minder dan we hoopten!

Ik geef drama lessen aan de kinderen samen met Laura. Het is totaal onbekend voor ze, maar ze vinden het geweldig. Wat een schik hebben we met elkaar! Niet alleen wij, maar ook de leerkrachten lopen als apen door elkaar en zijn dolenthousiast over dit vak.
We werden aan onze kleren getrokken door twee meisjes; “Come come, I want to play!!!




De gezichten van de kinderen, de leerkrachten zo dankbaar, het is geweldig… Het gevoel dat je krijgt is niet te omschrijven, maar het is warm. Je voelt je bijzonder, dat je zoiets waardevols kan brengen aan deze mensen.
Omschreven door de directrice van de school: “What you do is beautiful…Trimakasi!!”
dit meisje laat zien dat een brillenkoker ook een stuk zeep kan zijn...